از یک طرف خواستار آزادی بیان و حقوق معمولی یک انسان در یک جامعه سالم هستیم و از طرفی به ایرانی بودن معیار‌های ایرانی و تاریخ چند هزار سال خود افتخار می‌کنیم. به تاریخ خود میبالیم چون روزی روزگاری چه و چه و چه‌ها بودیم. فرهنگ ایرانی را میستاییم و در آن از کورش‌های کبیری یاد می‌کنیم که یهودیان در بند را آزاد کرد و اولین منشور حقوق بشر را ارائه داد.
در مقابل در عصر کنونی ما ایرانی‌‌ها :
از اعراب خوشمان نمیاید و آنها را تحقیر می‌کنیم، و آنها را مقصر اصلی ریشه بسیاری از ناهنجاری‌های حال حاضر در ایران می‌دانیم.
هرجای دنیا اگر کشوری به موفقیتی دست پیدا کند و اگر در آن موفقیت شخص ایرانی حضور داشته باشد به خود و اسم ایران میبالیم و اگر اینطور نباشد به دنبال اتصال آن موفقیت به یهودی‌ها ( که به گمان ایرانی‌‌ها همهٔ دنیا را گرفته اند ) هستیم ، و یا انگلیس‌های ( به قول ناپلن ... دای جان) مزدور که چشم دیدن موفقیت کشور‌های مظلوم را ندارند.
{ (نکته ۱: وقتی مظلوم هستی تو سری هم باید بخوری، حالا بگرد ببین چی شد که مظلوم شودی ؟؟؟ عرب ها، مغول ها، هندی ها، انگلیس ها، شاه؟ آخوند‌ها ؟؟ دیگه چه کسی مقصره این وقایع و مظلوم بودن ما ایرانی‌‌ها هست؟؟)} .
همیشه و در هر کجا،، و به هر دلیلی ، می‌خواهد باخت ایران در المپیک باشد، و یا هر اتفاق دیگری، کسی بوده که صد راه ایران شده و حق ایران را خرده باشد. همیشه کسی بوده که آن به عنوان یک متهم معرفی شود.
و این موضوع همه ایرانی‌‌ها را ناراحت کرده و می‌کند. ایرانی هایی که {(نکته ۲) در توهّم خود این چنین هستن) به فرهنگ چندین ساله خود میبالند، ایرانی هایی که همیشه کار گروهی انجام میدهند و احساس مسئولیت بالای در زندگی روزمره خود دارند، ایرانی‌‌های که هیچ وقت به دنبال مقصر نیستند و همیشه در پی ارتقاعٔ خود و پیشرفت در زمینه‌های مختلف مخصوصا فرهنگی و اجتماعی بودند .
اینجاست که همه آهی از ته دل میکشند و می‌گویند استعداد ایرانی خفه شده و جلوی پیشرفت و آگاهی افراد جامعه گرفته شده.
جالبه چطور هست که در مورد خرج کردن پول‌های هنگفت و خرید اجناس گران قیمت مانند خودرو، موبیل ، کامپیوتر و مطلب هرزه و خوش گذرانی کلیه اطلاعات را داریم ، ولی در مورد مطالبی که پای احساس مسئولیت به وسط میاید دیگران مقصر هستند که جلئوی ما مخصوصا نسل جوان را از آگاه شدن گرفته اند؟؟
تا زمانی که خودمان نخواهیم هیچ اتفاقی نمی‌افتاد.
خیلی دوست دارم بدونم که آیا عرب‌های عقب افتاده و ملخ خور چادر نشین که با پول نفت و سرمایه مردم ایران کشور‌هایشان ( دوبی) را ساخته اند و چیزی حالیشون نیست از تاریخ و فرهنگ، چنین صحنه‌های در کشورشان دیده میشود ؟
جالبه مطمئنم همین الان همه می‌رن تو اینترنت و دنبال عکس‌های مشابه این عکس در دوبی می‌گردن که بگن آره از این صحنه‌ها زیاد هست، یا به طور کلی میخوان توجیهی برای فرهنگ پوسیده ی چندین هزار سال ایرانی پیدا کنن و بگویند که ما نبودیم و کسی دیگری مقصر بود،
مثل زمانی که در مدرسه به علت درس نخواندن نمره ی کم میگرفتیم و می‌گفتیم که معلم بهم ۱۰ داد.
چیزی ندارم بگویم و تنها چیزی که میماند : از ماست که بر ماست
واسلام.
